Daginn eftir forsetakjörið árið 2016 fórum við hjónin að heimili Elizu Reid og Guðna Th. Jóhannessonar til að fagna kjöri hans. Þann dag komu sænskir vinir okkar í heimsókn frá Svíþjóð. Þau spurðu okkur hvað við ætluðum að gera síðar um daginn. Við sögðum þeim að við færum að hylla hinn nýkjörna og spurðum hvort þau vildu koma með. Þau spurðu að hætti sænskra regluvarða: „Eruð þið bókuð og á boðslista? Þarf ekki að tilkynna okkur til öryggislögreglunnar?“ Við hlógum og upplýstum þau um slaka og almannafrið á Íslandi. Svo voru þau með okkur í garðinum á Nesinu og birtust síðan á forsíðum sænskra fréttamiðla. Ástvinir og vinir þeirra sænsku hringdu til þeirra andstuttir og upplýstu þau um frægð þeirra í krafti Guðna og Elizu. Og vinum okkar þótti ekki verra að segja að þau væru búin að taka í hendina á nýkjörna forsetanum sem löndum þeirra þóttu ótrúleg tíðindi. En í þessu kjarnast munur á tengslum sænsks kóngs við þjóð sína og forseta á Íslandi við almenning. Sænsku vinir okkar voru hugsi yfir nánd almennings og þjóðhöfðingja. Þau höfðu þörf fyrir að tala um forsetakjörið á Íslandi. Svo sagði vinur okkar: „Gerið ykkur grein fyrir hvað það er merkilegt að fá að kjósa þjóðhöfðingja? Við sitjum bara uppi með kóng og getum ekkert gert og engu breytt. Ég vildi að ég gæti valið mér þjóðhöfðingja. Þið eigið gott – þið Íslendingar.“ Og við urðum hugsi og viðurkenndum að okkur þætti sjálfsagt að kjósa þjóðhöfðingja. Það er þakkarvert en ekki sjálfsagt að við getum valið fulltrúa okkar og ráðið málum okkar sjálf. Það er eitt af þessu stórkostlega og mikilvæga í okkar samfélagi að kjósa, að velja sér stefnu og velferð. Við veljum fólk til forystu og við völdum Guðna Th. Jóhannesson til forseta og fengum Elizu Reid að auki. Guðni hefur verið góður forseti, dugmikill túlkandi, rödd viskunnar og sendifulltrúi menningardýpta. Nálægur og öflugur, húmoristi og spakur, hlýr og eflandi. Og Eliza hefur uppfært hlutverk forsetamaka með áhugaverðum hætti. Lof sé þeim báðum og takk fyrir þjónustu þeirra. Svo hef ég samúð með fræðimanninum Guðna sem þarf næði og hlé frá asa og erli til að halda inn í leyndarskjalasöfn menningarinnar og skrifa síðan. Forseti farinn en fræðimaðurinn kominn.
Meðfylgjandi mynd er úr Hallgrímskirkju 30. október 2016.
