Magnús Annasson er búinn að vera í sóknarnefnd í um sextíu ár og þar af formaður sóknarnefndar í 25 ár. Nú lýkur hann ferli sínum í þjónustu Tjarnakirkju og safnaðar á Vatnsnesi með því að kjósa biskup. Hann segir að þetta sé orðið alveg nóg hjá sér.

“Þetta er allt í lagi hjá þér” sagði hann brosandi þegar hann veifaði bréfi mínu til kjörmanna, sem hann hafði fengið fyrr um daginn. Hann rifjaði upp kirkjulífið á Tjörn, mannlífið og kynni sín af prestum og líka biskupum. Hann mundi eftir Ásmundi Guðmundssyni, síðan hafði Sigurbjörn Einarsson vísiterað og svo taldi hann biskuparöðina inn í nútíma. En Sigurbjörn hafði komið aftur – þá í einkaheimsókn. Hann hafði verið í Tjarnarkirkju einn daginn þegar dyr voru opnaðar, maður kom inn og bauð góðan daginn. Hann þekkti komumann og fagnaði honum, þar var Sigurbjörn kominn og hans fólk – á ferð um Norðurland. Það birti yfir Magnúsi þegar hann sagði frá.

Magnús talaði um Tjarnarkirkju, um þá merku presta Sigurð Norland og Róbert Jack, um gripi, alaristöfluna. Og svo væri nú nauðsynlegt að laga veggfóðrið á einum stað! Hann var búinn að minna sitt fólk á það. Nú sagði hann að aðrir tækju við. Hann væri búinn með sinn tíma, vissi ekki hvort honum entist aldur til að kjósa. Öll höfum við hlutverk í ríki Guðs í veröldinni.

Magnús hefur skilað góðu dagsverki. Kirkjan á honum mikið að þakka og vert væri að orða hann, sæma hann kirkjulegri orðu við lok ferils hans. Kirkjan þarf að temja sér að sjá, meta og tjá virðingu. Mér var þakklæti í hug þegar ég gekk út frá Magnúsi Annassyni, þakklæti fyrir umhyggju hans fyrir velferð kirkjunnar, fyrir þolgæði hans og andlegt örlæti. Ný kynslóð axlar nú ábyrgð í kristnilífinu á Vatnsnesi. Gott þú góði trúi þjónn – fyrirmynd okkur hinum um þjónustuafstöðu. Við erum öll hlekkir í þjónustufesti kristni Íslands og heims.